جلسه ۴۱ شورا و زیانی که به شهر زد!

محاسبه زیانی که تصمیم گیری های شورا به شهر وارد می کند.

·       مصوبه ای نمادین که ۲۲۰ میلیون خرج روی دست تهران گذاشت

·       طرحی که سرانجامش مشخص بود/تعیین مکانی برای اعتراضات قانونی بی سرانجام ماند!

·       مصوباتی به نفع پولدارها/دومین مصوبه برای رفاه سرمایه داران!

·       تفاوت آمارهای آقای رئیس با واقعیت کف خیابان/دعوت به حمل ونقل عمومی با اتوبوس های فرسوده و متروی پر ازدحام!

·       وقتی ناوگان حمل ونقل عمومی ظرفیت مسافر تازه ای را ندارد!

·       پیش بینی ۶۳هزار طرح سالیانه /ادعای حذف رانت با ۱۰ هزار طرح شناور!

·       چرا شهرداری جرات انتشار اسامی سهمیه بگیران را ندارد / سهمیه قدرتمندان باقی ماند/کدام افراد از لیست سهمیه بگیران حذف شده اند!

·       آغاز یک طرح از رسانه ها /وقتی آقای معاون شورا را به بازی نگرفت!

·       قانع کردن مراکز قدرت و بی توجهی به شورا/چرا شورا یک شبه موافق یک طرح شد!

·       ۶ عضوی که به طرح جدید ترافیک رای ندادند

·       درآمدزایی هدف پنهان طرح جدید ترافیک/ وقتی ادعاهای آقای معاون قابل ارزیابی نیست!

·       تنها تذکر موثر شورا/ ضعف شهرداری در مواجه با بارش برف/ جای خالی مدیریت بحران

 

 

 

 

عابدین سالاری اسکر، سردبیر هفته نامه« طهران شهر»

 در تحلیلِ محتوی چهل جلسه قبلی شورا ، بر اساس معیار هزینه-فایده، میزان کارایی و سودمندی هر جلسه را برای شهر و مردم تهران محاسبه می کردم. جلسهِ امروز شورا(41ام، مورخه 8 بهمن ماه) مرا به نتیجه جدیدی رساند. میزانِ ضعف شورا در امر نظارت و قانونگذاری در حدی است  که از این به بعد، باید ضرر و زیان هر جلسه برای شهر تهران را محاسبه کنم!! با این معیار، به آنالیز جلسه می پردازم.

الف: قانونگذاری

1-   در جلسه  36 ام، شورا طرح «الزام شهرداری تهران برای معرفی مکانی جهت اعتراضات مردم» را به تصویب رساند. در تحلیلِ محتوی آن جلسه نوشتم: بعد از شعارهایی که توسط برخی لایه های اجتماعی به عملکرد اینها داده شد، بعد از یک هفته سکوت و انفعال، برای جبران مافات این طرح را به شورا آوردند. طراح اصلی طرح به من گفت :«هدف ما از این طرح صرفاً نمادین است و ما دنبال چیز دیگری نیستیم». این مصوبه بر اساس قانون، به فرمانداری و هیات تطبیق مصوبات ارسال شد و آنها به این مصوبه، ایراد وارد کردند. اعتراض فرمانداری امروز در جلسه شورا مطرح شد و نهایتاً شورا به جمع بندی نرسید! از ابتدا، روشن بود از حیث کارایی و اثرگذاری، این مصوبه هیچ ارزشی ندارد. حال، مسأله را با معیار گفته شده در بالا آنالیز می کنم. در مجموع، 95 دقیقه (50 دقیقه جلسه36ام و 35 دقیقه جلسه41ام) به این موضوع پرداخته شده است و احتمالاً زمان دیگری در جلسات بعدی به خود اختصاص خواهد داد (فرض کنید 10 دقیقه). محاسبات عددی من، بر مبنای قیمت سال 92 (در مقاله ای چاپ شده است) نشان می دهد، هر دقیقه جلسه شورای شهر تهران هزینه ای معادل دو میلیون و سیصد و پنجاه هزار تومان، روی دست مردم و شهر می گذارد. حاصلضرب 95 دقیقه در این عدد، معادل 220 میلیون تومان خواهد شد. یعنی، شهر تهران برای یک تصمیم نمادین 220 میلیون تومان هزینه کرده است! که احتمالا باز هم فرمانداری آنرا نخواهد پذیرفت.

2-   لایحه «تعیین نرخ عوارض تردد وسایل نقلیه به محدوده طرح ترافیک» (90 دقیقه) ، دیگر موضوع مطرح شده در این جلسه بود که کلیات آن به تصویب شورا رسید. در زیر به آن می پردازم:

2-1: مهمترین معیار برای قضاوت در خصوص هر مصوبه شورا، این است که آن مصوبه از حیث اقتصادی به نفع کدام لایه اجتماعی است. شورای پنجم در بخشِ وضع عوارض تا به امروز دو مصوبه داشته است. نتایج بررسی های من نشان می دهد، خروجی این مصوبات ، صرفا  به نفع لایه های سرمایه دار و مرفه شهر تهران بوده است. اولی، لایحه بخشش 33 درصدی برای کسانی بود که به شهرداری بدهکارند! که در نتیجه این مصوبه، صرفا یک سری بساز و بفروش پولدار بیشترین انتفاع را می برند. مصوبه امروز، نیز به نفع افراد پولدار شهر بود .

2-1-1: پیش فرض (Default) (بخوانید پوشش برای توجیه) این مصوبه این است که راههای جایگزین به جای خودروی شخصی (مانند مترو و اتوبوس) به اندازه کافی و با کیفیت مناسب در شهر تهران وجود دارد. آماری که رئیس شورا، از تعداد ایستگاههای مترو و اتوبوس (برای دفاع و مشروع جلوه دادن این تصمیم) ارائه کرد، در این راستا بود. اعضای شورا برای راستی آزمایی، اینکه وضعیت سیستم حمل و نقل عمومی چگونه است، اگر آماری که آقای شهردار در جلسه گزارش کارنامه 12 ساله شهردار سابق(در بهترین حالت، کمتر از بیست درصد سهم حمل و نقل عمومی در شهر تهران است)  ارائه دادند، را قبول ندارند، می توانند یک روز، مانند مردم عادی سوار مترو و اتوبوس شوند تا متوجه شوند که چه شرایط سخت و شاقی در آنجا حاکم است! (ازدحام شدید)

حال فرض کنید (فرض محال که محال نیست) مردم به روشهای  جایگزین مورد نظر آقایان (مترو و اتوبوس) مراجعه کنند .در نتیجه جابجایی به سمت این مودهای حمل و نقلی، وضعیت بسیار پرازدحام و وحشتناک مترو و اتوبوس بسیار سخت تر خواهد شد!!

آقای معاون در دفاع تئوریک از طرح خود، تاکید فراوان به روی "کشش قیمتی" داشت.

مشاورین ایشان به وی نگفته بودند که رفتار مصرف کننده، تابع کشش قیمتی ، کشش جایگزینی و کشش درآمدی است. در نتیجه، "کشش درآمدی" عامل کلیدی تری برای ورود به محدوده طرح  است. این یعنی اینکه، لایه های "متوسط" و "متوسط رو به پایین" توان مالی ورود به طرح را نخواهند داشت!

2-2: ادعای آقای معاون این بود که این طرح "ضد رانت" است. بر اساس آمارها، میزان سهمیه ها از 100 هزار به 63 هزار رسیده است. حال ، آیا واقعا طرح ضد رانت است؟

متاسفانه، جرائت و جسارت آنرا ندارند که اسامی دارندگان سهمیه ها را در طول سالهای گذشته و آتی منتشر کنند. اما میتوان بر اساس علائمی، به این سوال پاسخ داد چه کسانی سهمیه دارند؟ اگر روند مباحث طرح در چند هفته اخیر  را دنبال کنید، همانگونه که آقای معاون گفت، همه مراجع و مراکز قدرت را توجیه کرده اند. روشن است که توجیه آنها به چه معناست؟ حداقل، من در مورد خبرنگاران اطلاع دارم که خبرنگاران بهره چندانی از مجوز ها نداشته و عمده مجوز خبرنگاران  به صاحبان رسانه و ...می رسید. همین وضعیت، در میان سایر سهمیه ها نیز احتمالا حاکم است. به عبارت روشن تر، همچنان افراد و نهادهای وابسته به مراکز قدرت از سهمیه برخوردار بوده و هستند. تنها تفاوتی که کرده این است که گروههای که فاصله آنها از مراکز قدرت بیشتر بوده در محدوده حذف (40 هزارتایی) قرار گرفته اند. اگر رانت به معنای دسترسی به قدرت، برای دستیابی به منافع باشد ، این طرح هم کاملا رانتی است . فقط حلقه های سوم  چهارم رانت حذف شده است! .اگر اینها و آن مراکزی که به آقای معاون نظر موافق (بعد از رایزنی) دادند، به حذف تمام سهمیه ها رای می دادند و در مقابل، این سهمیه شامل توده عادی مردم می شد، آنگاه ادعای ضد رانتی قابل فهم تر بود.

2-3: یک نکته کلیدی، فرایند طی شده توسط شهرداری در تصویب این لایحه می باشد . در ابتدا، شهرداری یک طرفه طرح خود را رسانه ای و زمانی که با مخالفت و مقاومت نهادهای مربوطه مواجه شد، قدم به قدم عقب نشست و در این فرایند، همه نهادهای قدرت مرتبط را قانع کرد!! در این بین، شورا از ابتدا به بازی گرفته نشد. اعضای شورا به دلیل احساس تحقیر و تخفیف شدن ، مخالف طرح بودند.حتی گفته می شود تا دیروز نیز اکثر آنها با طرح مخالف بودند. اما به ناگاه امروز به طرح رای دادند! به عبارت روشن تر، شورا براساس روال این چند ماهه، همچنان در حاشیه و در نقطه انفعال و ضعف قرار دارد و شهرداری تهران هر آنچه را که بخواهد  و در نظر داشته باشد، بدون توجه به نقش و شان نظارتی شورا عملیاتی میکند. البته باید به نقش مثبت و موثر شش عضو شورا؛ یعنی خانم «فخاری» و آقایان «فراهانی»، «نظری»، «سالاری»، «حق شناس» و «امینی» که به این لایحه رای ندادند، اشاره کرد.

2-4: واقعیت این است که تغییرات اعداد و ارقام سهمیه ها نسبت به قبل  نشان می دهد که هدف پنهان و نهایی شهرداری، کسب درآمد از این طرح می باشد. در واقع، اتفاقی که در عمل  رخ داده، این است که سقف کلی(عدد) ورود به طرح قدری کمتر شده و در عین حال، تعدادی از سهمیه ها حذف و به جای آنها به مردم طرح ترافیک فروخته می شود.

آقای معاون برای پنهان کردن این هدف، مدعی است که ترافیک و آلودگی هوا کمتر می شود. این درحالی است که این ادعاها قابل راستی آزمایی نیست و به دلیل نااطمینانی از رسیدن به این اهداف، یک دوره آزمایشی برای بررسی نتایج طرح گذشته اند.

ب: تذکرات

 

تنها تذکر موثر در جلسه امروز، تذکر«فراهانی» در خصوص عملکرد ضعیف شهرداری در مواجه با بارش برف  شب گذشته بود. متاسفانه شهردار تهران در سخنانی، این وضعیت ( بخوانید ضعف) را طبیعی  و ناشی از ضعف امکانات عنوان کرد!! یعنی، مدیریت آقایان در این وضعیت نقشی نداشته است!